Κάπου στα αγριόχορτα παλεύει η ανύποτη
αγωνία τόσων χρόνων με τη μορφή
άγριας χίμαιρας που ξεφεύγει από τα σπλάχνα
και κυλιέται, αγωνίζεται να κερδίσει
και πάλι χάνει.
Στα μάτια του μικρού παιδιού
που συνάντησα στο τέλος του δρόμου μου
ξεπετάγεται σαν φλόγα
και εμπριστής γίνεται,
καίει τα άχρηστα και αφήνει τους καρπούς
να φουντώσουν...
Τους καρπούς μιας ελπίδας
που δεν έσβησε ακόμα...
Καλησπέρα Ξένια!!μου αρέσει πολύ όπως γράφεις..τρυφερά,ρομαντικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήμιλάς στη ψυχή!Σε περιμένω και απο μένα με ποίηση,όνειρα,μουσική!!
Σ' ευχαριστώ πολύ Kate είναι σημαντικό για μένα να αγγίζουν κάποιους αυτά που γράφω και μοιράζομαι μαζί σας. Ευχαρίστως και θα κάνω μια επίσκεψη!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή