Να δεις να χρωματίζεται η επιθυμία σου για τη ζωή,
καθώς μες στο μυαλό σου αναδιπλώνεται.
Στην αρχή θα πάρει χρώμμα κόκκινο,
θα είναι έντονη, όπως η ώρα που πήρες την πρώτη σου αναπνοή...
Σιγά - σιγά θα πάρει το χρώμα του ουρανού, γαλάζιο.
Όπως τα όνειρα που έκανες μικρός
πως τάχα θα'ρθει η στιγμή που θα
πετάξεις σε δικούς σου ορίζοντες.
Θα γίνει μαύρη, για όλα τα δάκρυα σου
όταν προσπαθουσες να ξεχάσεις τα χιλιάδες όχι και γιατί.
Και τέλος, τώρα που στέκεσαι μπροστά της,
θα την δεις να γίνεται πράσινη, καταπράσινη,
ένα λιβάδι ανοιξιάτικο που θα τρέξεις μέσα του...
να χαθείς...
