Την νύχτα, όταν τα φώτα διασχίζουν τούτη τη πόλη
που ζω, η μοναξιά διασχίζει το δικό μου κορμί.
Την νύχτα όταν οι δρόμοι λάμπουν,
στα δικά μου μάτια το σκοτάδι σημαδεύει το όνειρο.
Την νύχτα όταν από αλκοόλ και έρωτα μεθούν,
στη λήθη των περασμένων, το μυαλό μου
διψασμένο, σφηνάκια ρουφά.
Την νύχτα όταν όλη η φύση κοιμάται,
μια μια οι αισθήσεις μου ξυπνάνε,
σημαδεύοντας το χτες, το αύριο, το τώρα.
