Προσμονή

Κάθε φορά που σε θυμάμαι
δυο κομμάτια γίνεται η καρδιά
Κάθε φορά που σε βλέπω.

μετανιώνω που κάποτε υπήρξα δειλή.

Ήθελα τότε να σου φωνάξω πως σ' αγαπώ
να σε ενώσω με το όνειρο μιας ζωής.
Φταίω που τότε υπήρξα υπερήφανη
ή μήπως ήμουνα δειλή;

Και έτσι σ' έχασα και μένω τώρα εδώ...
ελπίζοντας ότι ίσως έρθει η ώρα
που θα σε ξαναβρώ.

Για να μου πεις ξανά για την Ιθάκη,
και για το ταξίδι που θα κάναμε μαζί...