Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2012

Ανεκπλήρωτος έρωτας...

Ο ανεκπλήρωτος έρωτας... είναι επώδυνος... χωρίς ίχνος εγωισμού, με πολλή απογοήτευση και μια αίσθηση ιδανικού. Η παγίδα του ανεκπλήρωτου έρωτα; Δεν απομυθοποιείται ποτέ, δεν περνά δοκιμασίες, δε φθείρεται και παραμένει κάπου, να ελλοχεύει, να μας μπλέκει σε φαύλους κύκλους συναισθημάτων και σκέψεων, ονείρων και επιθυμιών που ίσως να μην έχουν καν σχέση με την πραγματικότητα, παρά μόνο τη δική μας.
Σαν με μελάνι, κάποια πράγματα μένουν ανεξίτηλα γραμμένα μέσα μας, όπως μια αγάπη για κάποιον που δεν ειπώθηκε ποτέ, ένας έρωτας που έκαιγε αλλά δεν μας παρέδωσε ποτέ στη λαίλαπά του. Και μετά από όλα αυτά, ακόμα και αν ο έρωτας ο ανεκπλήρωτος υποχωρήσει, πάντα θα υπάρχει μια τρυφερότητα, μια αδυναμία, που θα κάνει πάντα την καρδιά σου να φτερουγίζει και τον κόμπο στο λαιμό να σφίγγει στο άκουσμα του ονόματος εκείνου του ανεκπλήρωτου.
Τα απωθημένα ζουν με την ένταση μιας μνήμης που δεν υπάρχει, μιας ανάμνησης που πήγε να δημιουργηθεί αλλά που τελικά δε γεννήθηκε ποτέ. Βασανιστικός και πάντα παρών, εξαντλητικός μπορεί να πάρει τελικά πολλές μορφές και να κάνει τη ζωή σου να σταματά κάθε φορά που εμφανίζεται και πάλι η αιτία μπροστά σου. Σαν μια φωτιά που σιγοκαίει τη νύχτα και με το πρώτο φύσημα του ανέμου μπορεί να γίνει πυρκαγιά και να κατακάψει τα πάντα.

2 σχόλια:

  1. Δεν ξέρω αν έχει τύχει σε κάποιον αυτο, να είσαι προσκολλημενος σε καποιον που δεν πρόκειται ποτέ να σε προσέξει γιατί πολυ απλά δεν σε ξέρει. Δεν σε γνώρισε ποτέ. Πως ειναι άραγε δυνατόν να νιώθεις πως αγαπάς καποιον που βλέπεις μονο απο μακρια.... Καποιον που όλοι τον θαυμάζουν όπως κι εσυ κι ενώ ξέρεις ότι δεν μπορείς να τον πλησιασεις , πάντα υπάρχει μέσα σου μια αμυδρη ελπίδα ότι καπου, κάποτε μπορει και να τον συναντήσεις.
    Ειναι άραγε αγάπη αυτο η απλά θαυμασμός του ωραίου, δεν ξέρω. Το μονο που ξέρω ειναι ότι πονα, πολυ και αυτός ο πόνος δεν σβήνει ούτε όταν τον βλέπω, όταν ξέρω πως ειναι καπου εκεί κοντά μου... Γιατί ποτέ δεν πρόκειται να τον πλησίασω όσο θα ήθελα, να τον γνωρίσω. Μονο απο μακρια θα τον κοιτάζω πάντα... Κι ότι όμορφο πιάνω θα περιμενει αυτόν να το δει.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αλεξάνδρα μου σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο σου. Νομίζω οτι οι περισσότεροι από μας μια φορά στη ζωή μας έχουμε ζήσει τον ανεκπλήρωτο έρωτα. Και ναι, είναι αυτός που μένει πάντα μέσα στο μυαλό μας ό,τι και να κάνουμε όσο και να αγαπήσουμε στη ζωή μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή