Μην πεις ποτέ στην αγάπη να σιωπήσει,
θα φανεί πίσω από τους τοίχους
σαν ζωγραφιά στης μοναξιάς το μονοπάτι.
Και όσο εσύ θα την αρνείσαι
εκείνη θα σε ποτίζει αγιασμένο νερό
από τις πηγές της λησμονιάς.
Και όσο εσύ θα την αγνοείς
εκείνη θα σε θυμάται
να υφαίνεις ιστό να την παγιδεύσεις.
Μα εκείνη λευτερώνεται και δραπευτεύει
για να σε ξαναβρεί όπου και να 'σαι...
