Υπάρχουν στιγμές που πιστεύεις οτι έχεις τον έλεγχο...

και λες εγώ είμαι ο καπετάνιος του καραβιού που λέγεται ζωή

εγώ βγάζω τη ρότα... εγώ έχω το τιμόνι και πιάνω όποιο λιμάνι

θέλω... διασχίζω οποιον ωκεανό επιθυμώ...

Αλαζονεία; Υπερμέτρη πεποίθηση; Εγωισμός; Αφέλεια;

Και υπάρχουν στιγμές που ξαφνικά είναι σαν να ξυπνάς

από έναν οδυνηρό ύπνο και συνειδητοποιείς ότι δεν είσαι

εσύ ο καπετάνιος, παρά ένας απλός ναύτης

άντε το πολύ πολύ να είσαι ο πρώτος μηχανικός...

οτι δεν έχεις σχεδιάσει εσύ τη ρότα απλά την ακολουθείς...

ότι δεν έχεις εσύ το τιμόνι... ίσως κάποιες φορές σε καμιά φουρτούνα να έχεις βοηθήσει αλλά μέχρι εκεί...

Ηττοπάθεια; Έλειψη αυτοπεποίθησης; Μοιραλατρία;

Όλα μαζί και τίποτα... 

Είναι το συμβόλαιο που έχεις υπογράψει λίγο πριν

έρθεις στο φως... οι όροι... οι ρήτρες... 

υπέγραψες χωρίς να κοιτάξεις τα 

ψιλά γράμματα... εκεί είναι όμως όλη η ουσία...